تفاوت سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و متعارف

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و متعارف دو سیستم اصلی و رایج سیستم های اعلام حریق هستند که در کاربردهای خانگی و تجاری استفاده دارند.

سیستم های اعلام حریق که متشکل از گروهی تجهیزات اعم از مرکز کنترل، دتکتورها، شستی ها، آژیرها و … هستند و تجهیزات کمکی و واسطه ای را در مناطق مختلف یک ساختمان مدیریت می کنند.

این سیستم ها را می توان به سه گروه تقسیم کرد.سه دسته سیستم متمرکز که ارتباط آنها با کابل محقق می شود، عبارتند از :

• سیستم اعلام حریق متعارف
• سیستم اعلام حریق آدرس پذیر
• سیستم اعلام حریق هوشمند

سیستم اعلام حریق متعارف

این سیستم از قدیمی ترین سیستم های اعلام حریق است که علی رغم تغییرات کیفی اندک، همچنان مورد استفاده است . در این سیستم چندین دتکتور و شستی که یک منطقه از ساختمان را پوشش می دهند درقالب یک مدار، به هم می پیوندند و به کنترل پنل متصل می شوند.به علت این نوع اتصال هر مدار نماینده یک منطقه است .

نحوه قرارگیری این تجهیزات نسبت به مدارفرمان به صورت شاخه ای و یا به عبارت دیگر شعاعی است.هرکنترل پنل متعارف می تواند ۲و۴و۸و۱۲و… را پشتیبانی می کند.

سیستم اعلام حریق  آدرس پذیر

اصول تشخیص حریق در سیستم های آدرس گذیر مشابه سیستم های متعارف است .

به غیر از اینکه در سیستم ادرس پذیر هر یک از المان ها دارای آدرس منحصر به فرد هستند که کاربر از طریق کنترل پنل قادر به شناسایی هر یک از آنهاست.مدار کشف در این سیستم ها به صورت حلقوی است یعنی از کنترل پنل شروع و در همان نیز خاتمه می یابد.کلیه تجهیزات آشکارساری به صورت موازی در این حلقه قرار میگیرند.

بعد ازآشنایی مختصر با دو سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر، اکنون به شرح تفاوت این دو سیستم می پردازیم.

کابل کشی

یکی از تفاوت های این دو سیستم در نوع کابل کشی آنهاست. سیستم اعلام حریق کانونشنال به صورت خطی کابل کشی می شود .

یعنی هر یک از المان ها از یک کابل جدا به کنترل پنل متصل می شوند.اما در سیستم آدرس پذیر ، کابل کشی به صورت دایره ای ، تمام تجهیزات را در یک دایره قرار می دهد.

تشخیص محل آتش سوزی

دیگر تفاوت این دو سیستم در مشخص کردن محل آتش سوزی است .

در سیستم های آدرس پذیر هر یک از المان ها یک آدرس مشخص و مختص به خود دارند.یعنی با فعال شدن هر یک از این المان ها کاربر می تواند محل وقوع حریق را شناسایی کند. اما در سیستم اعلام حریق متعارف امکان تشخیص دقیق محل وقوع آتش امکان پذیر نیست  و نمیتوان تشخیص داد که کدام منطقه دچار آتش سوزی شده است.

البته می توان ناحیه کلی وقوع حریق را شناسایی کرد، زیرا  می توان سیستم متعارف را ناحیه بندی کرد. مثلا میتوان از وقوع آتش در یک طبقه از ساختمان مطلع شد اما نمیتوان از محل دقیق آن را با سیستم متعارف تشخیص داد.

اطمینان عملکرد

از تفاوت های میان این دو سیستم می توان به اطمینان عملکرد بالای سیستم آدرس پذیر اشاره کرد.

در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر اگر اتصال یک سیستم با کنترل پنل قطع شود، از سمت دیگر تغذیه شده و سیگنال ها قابلیت جابجایی دارند. اما در صورت قطع اتصال یکی از کابل ها در سیستم متعارف در کل ناحیه ای که در یک از اجزایش اختلال ایجاد شده ، از کار می افتد.

تفاوت در هرینه ها

هزینه اولیه در سیستم اعلام حریق متعارف کمتر از سیستم آدرس پذیر است. اما زمان بر بودن این سیستم ، مقدار کابل مورد نیاز بسیار بیشتر ، موجب می شود که در بیشتر مواقع راه اندازی سیستم کانونشنال بسیار هزینه برتر از  سیستم آدرس پذیر باشد.

هم اکنون در ایران تولیدکنندگان داخلی که مورد تائید آتش نشانی بوده و استاندارد های لازم را کسب نموده اند ، محصولات با کیفیتی را روانه بازار کرده اند.

به عنوان نمونه  از معروف ترین برند های ایران که سالها در حال تولید سیستم اعلام حریق متعارف بوده اند  می توان شرکت های  آریاک  و تسلا را نام برد که توانسته اند  استانداردهای لازم را رعایت و گواهی نامه های ذی ربط را کسب کنند.